- шолула
- ет. Шолу жасау, байқау, қарау. Күндіз алыстан ш о л у л а п, ал түнге қарай айдың жарығында отарын «шәйт-әй» деп қоғамдай дыбыстап қояды (К.Ахметбеков, Қасірет, 1, 399). «Өй, шапқанда шаңды түйдек-түйдегімен» борататын шығар» деді Айдабосын көрікті аттың шашалы, сіңірлі аяқ пошымына төменнен жоғары қарай ш о л у л а п (К.Ахметбеков, Ақдала, 2, 204).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.